Bizleri bu günlere ulaştıran rabbimize hamd, rasûlüne salat, ümmetine selam olsun! Kur’an’ın Hz. Peygamber (sav)’e vahyedilmeye başlandığı, içerisinde bir ömre bedel kadir gecesinin olduğu bereketli ramazan-ı şerif’i hayırlısı ile tamamladık. İmsak, iftar, teravih, mukabele, kadir gecesi derken; susuzluğa razı olduğumuz, açlıkla sınandığımız uzun gündüzlerin sonunda selamet ve esenlik sabahına erdik.
Bayramlar, aynı dinin, aynı inancın neşesinde bizleri birleştiren ilâhî armağandır. Bu bayram, topluluk halinde Rabbimize verdiğimiz misakımızı hatırlayarak zaaflarımıza karşı durmanın, imsakın bayramıdır. Bu bayram, bizi kendimize yabancılaştıran maddeye, heva, arzu ve isteklerimize esir olmaya direnmenin, fıtrata dönmenin bayramıdır. Bu bayram, imsak ile dizginlenen nefislerin mükâfatı olarak dua ile nimetlerin ikrama dönüştüğü iftarın bayramıdır. Bu bayram, yokluğu, açlığı ve susuzluğu hissederek, rızıkları başkasıyla paylaşmanın, ikramın bayramıdır. Yardımlaşmanın, dayanışmanın, karşılıksız vermenin yani infakın bayramıdır. Bu bayram, nefislerimizin arınması gibi mallarımızı da başkalarının hakkından arındıran zekâtın bayramıdır. Hayatımızın şükrü olarak kardeşlerimize verdiğimiz fitrenin bayramıdır. Bu bayram, yaratılan her varlığın kıymet ve değerini yaratanından bulduğu, hiç kimsenin bir diğerinden üstün olmadığı, herkesin bir tarağın dişleri gibi eşit olduğu tevhidin bayramıdır.
Ramazan bayramı fırsat günüdür. Bayram, prangalara vurulan kilitleri parçalayacak derecede tesirli anne baba duası almanın, ebeveyn gönlünü yapıp cennete açılan kapıdan girmenin fırsatıdır. Bayram, arştan sarkıtılan bir ağ olan sılayı rahme tutunarak, uzak düşülen akrabalıkları, unutulmuş dostlukları, yitirilmiş kardeşlikleri yeniden ilmek ilmek dokumanın fırsatıdır. Bayram, kimsesizlere kimse, çaresizlere çare, gariplere hemhal, mazlumlara yoldaş, yalnızlara arkadaş olmanın fırsatıdır. Bayram tatil yapmak değil, ahbâb u yârânın gönlünü yapmak için en güzel fırsattır. Bayram, hayatın çilesini birlikte omuzladığımız eşlerimizi sevindirmenin, evlerin canlı bayramları olan çocuklarımızı bayramın coşkusuyla tanıştırmanın fırsatıdır. Bayram, hastane köşelerinde şifa bekleyenlerin gönüllerini almanın fırsatıdır. Yüreklerin en ağır yükü olan dargınlıklara son vermenin kırgınlıkları tamir etmenin, kardeşliğimizi pekiştirmenin, dostluklarımızı güçlendirmenin fırsatıdır.
Filistin’de, Gazze’de, Kudüs’te, Suriye’de, Irak’da, Doğu Türkistan’da Myanmar’da ve daha birçok değişik İslam Beldelerinde... İftarda bir yudum su içemeden şehadet şerbetini içenlerin, sahurda oruca niyet edemeden hanesi başına göçenlerin, masumların, mazlumların kanıyla kızıla boyanan gecelerin getirdiği hüzündür bayram. Bir gül bahçesine girercesine kara toprağın bağrına defnedilen biçare bedenlerin, hizipçilik, mezhepçilik, asabiyetçilik taassubuyla birbirine kurşun yağdırıp, uhuvvet ve kardeşliği katledenlerin, dostların bağrına ateş düşürüp düşmanın yüzünü güldüren kör cahil Müslümanların yüreklere saldığı hüzündür bayram.
Bizden bekleyenler var…
Neler mi bekliyorlar? Rabbimiz, şehadette verdiğimiz sözün karşılığını bekliyor. Efendimiz, kendisine ümmet olmamızı bekliyor. Vatan, hayırlı bir evlat olmamızı bekliyor. Yalnızlığa itilmiş anne-babalar yavrularından evlatlık bekliyor. Komşularımız, kapılarının tokmağına dokunmamızı bekliyor. Akrabalarımız, kan bağı ile bağlı olmanın, hısımlarımız sıhriyet bağı ile bağlanmamızın gerekliliklerini bekliyor. Eşlerimiz gönülden bir ilgiyi, çocuklarımız ise ihmal ettiğimiz sevgiyi paylaşmamızı bekliyor. Şehitlerimiz bir dua, gazilerimiz şifa dileklerimizi bekliyor. Kontrolsüzce harcadığımız doğa bizden insaf bekliyor.
Unutmayalım ki asıl bayram Allah’ın bizleri affedip, cennetine kabul buyurduğu zaman olacaktır. Rabbim, bu büyük sınavı kazanmayı hepimize nasip eylesin. Zamanınız bereketli, bayramınız kutlu olsun.
Yılmaz ÇELİK
Şalpazarı Müftüsü
